U heeft een link geselecteerd die naar een andere website leidt. Als u op OK klikt, verlaat u deze website en gaat u naar een website die niet wordt beheerd door Medtronic Nederland.
Medtronic is niet verantwoordelijk voor de inhoud en het beheer van de andere website, en is derhalve ook niet verantwoordelijk voor mogelijke zakelijke overeenkomsten of transacties die via die website tot stand gekomen zijn. Het gebruik van de andere website is onderhevig aan de gebruiksvoorwaarden en privacyverklaring van die website.
Uw webbrowser is verouderd
Met een bijgewerkte browser heeft u een betere ervaring met de website van Medtronic. Werk mijn browser nu bij.
In dit verhaal wordt de persoonlijke ervaring van één persoon met de therapie van Medtronic weergegeven. Het is een waargebeurd verhaal van een Nederlandse patiënt. Niet iedereen zal echter op dezelfde manier reageren op een therapie of ingreep of dezelfde resultaten ondervinden. Neem contact op met uw professioneel zorgverlener voor meer informatie over de behandelmogelijkheden.
Laurence houdt van gamen, programmeren, tijd doorbrengen met vrienden (online) en hij is goed bezig met school. Hij zit in het eindexamenjaar van de havo. Hij wandelt dagelijks met Bo, zijn hond. Zoals veel jongeren hangt hij graag onderuit in zijn gamestoel. Een normale, vrolijke jongen van zestien, zou je zeggen. Maar dat is schijn. Laurence heeft een buitengewoon verhaal te vertellen. En een therapie van Medtronic speelt daarin een belangrijke rol. Naast al het andere, blijkt Laurence bijzonder strijdvaardig te zijn. Laurence en zijn vader Ronald vertellen zijn verhaal.
Ronald vertelt hoe het allemaal begon. ‘Toen Laurence een paar maanden oud was, werd op zijn rug een kwaadaardige tumor ontdekt ter grootte van uiteindelijk een tennisbal. De tumor was vergroeid met de grote rugspier. De artsen hadden iets dergelijks nog niet eerder gezien en ze wisten niet goed wat te doen. Er zat niets anders op dan opereren, de tumor radicaal verwijderen en direct daarna bestralen. Geen chemo.
Een gevolg van deze behandeling was dat Laurence aan één kant de grote rugspier mist. Zijn wervelschijven groeiden eigenlijk maar aan één kant. De tumor was weg, maar de gevolgen waren blijvend. Scoliose, een aandoening waarbij de wervelkolom een of meerdere abnormale, zijwaartse krommingen ontwikkelt. Vrij snel al kreeg hij een korset, vooral ook om hem een zo normaal mogelijke jeugd te geven.’
* Laurence kreeg het spinale CD Horizon® Solera™-systeem ingebracht dat wordt gebruikt voor de behandeling van abnormale krommingen in de wervelkolom. Het systeem bestaat uit staafjes, haakjes en schroeven die in de wervelkolom worden geplaatst om de abnormale kromming te corrigeren.
Laurence vertelt zelf verder: ‘Omdat het op de rug zat, merkte ik er niet zo veel van. Ik ging naar de basisschool net als elk ander kind en ik deed ook gewoon mee met gymnastiek. Iedereen wist ervan en er werd ook rekening mee gehouden. Ik heb me niet anders gevoeld dan anderen. Maar toen ik negen was, veranderde dat. Er was sprake van een acute kyfose (bolle rug). De scoliose was hoger opgetrokken. De artsen zeiden dat als het zo doorging, vitale lichaamsdelen, zoals de luchtpijp en de slokdarm, misschien in het gedrang konden komen. Toen heb ik mijn eerste operatie gehad. Er moest een staaf geplaatst worden om het te fixeren. Aan de scoliose hebben ze niets gedaan. Ze konden niet beide aandoeningen tegelijk behandelen.’
‘Het leek heel goed te gaan,’ vult zijn vader aan. ‘Bij de operatie werd een staaf ingebracht, die met een aantal schroeven werd vastgezet. Hij voelde zich er goed mee. Totdat de staaf brak.’
Laurence: ‘Ja, ik was elf toen dat gebeurde. Ik had heel veel pijn, zeker bij bepaalde bewegingen. Besloten werd om te opereren en een nieuwe staaf in te brengen. Het was wel frustrerend. Ik wilde meedoen met de anderen.’ Hij lacht. ‘Ik ben best wel competitief.’
‘En misschien was die staaf niet berekend op een jongen die tennist,’ zegt Ronald met een glimlach. ‘De tweede staaf werd ingebracht,’ vertelt Laurence. ‘In die tijd kon ik niet meedoen met gym, maar verder merkte ik er ook niet zo veel van. In elk geval kon ik weer verder, totdat…’
‘Totdat die ook brak!’ zegt Ronald, enigszins ontstemd. ‘Op een andere plaats. We weten nog steeds niet hoe dat kwam. Maar er was inmiddels nog een ander probleem bijgekomen. Door de bestraling kon de borstkas niet ver genoeg groeien. Laurence heeft maar veertig procent longcapaciteit. Hoe dan ook, er moest een nieuwe fixatie komen, met een nieuwe staaf en ik hoorde de arts zeggen: “We gaan nu een Medtronic-setje* pakken!” En ik dacht, dat is interessant, die zitten hier om de hoek.’
‘Een extra zware en stevige staaf. Die werd geplaatst in januari 2020,’ vertelt Laurence. ‘En net toen ik klaar was met revalideren, gingen de scholen dicht vanwege corona. Ik ben dus al twee jaar niet meer in de klas geweest. Ook toen de scholen weer opengingen, moest ik thuisblijven vanwege het risico op COVID, zeker met mijn longen. Maar ik moet zeggen, met deze nieuwe staaf voel ik mij goed. Het is altijd wel een beetje op en af. Ik ben nu niet helemaal pijnvrij, heb wel eens last van zenuwpijnen, maar ik klaag niet. Afgelopen december heb ik zelfs een onderscheiding ontvangen van de gemeente. Een jongerenlintje voor buitengewone resultaten in de afgelopen anderhalf jaar. Ik ben druk bezig met schoolprojecten. Ik heb heel wat plannen. Ik wil een hbo-studie ICT gaan doen.’ Hij voegt er optimistisch aan toe: ‘Een stageplek bij Medtronic staat hoog op mijn lijstje!’
‘We focussen op het heden,’ zegt Ronald. ‘Het belangrijkste voor ons is dat zijn rug goed blijft. En dat de staaf niet breekt.’ Hij kijkt trots naar zijn zoon. ‘We genieten van elke dag.’
En daarom mag Laurence van zijn orthopeed en van ons, in tegenstelling tot alle andere jongeren, onderuit hangen in zijn gamestoel!
U dient de informatie op deze site niet als vervangend medisch advies te beschouwen. Indien u twijfels heeft over uw gezondheid of een gezondheidsadvies nodig heeft, dient u contact op te nemen met uw arts of professioneel zorgverlener.