Er wordt nu een video gestart -

Verhaal van Irma






Ongewild verlies van ontlasting
(fecale incontinentie)

In dit verhaal wordt de persoonlijke ervaring van één persoon met de therapie van Medtronic weergegeven. Het is een waargebeurd verhaal van een Nederlandse patiënt. Niet iedereen zal echter op dezelfde manier reageren op een therapie of ingreep of dezelfde resultaten ondervinden. Neem contact op met uw professioneel zorgverlener voor meer informatie over de behandelmogelijkheden.

 

 

‘Na jarenlang verlies van ontlasting heb ik mijn vrijheid terug én voel geen schaamte meer.’

Irma (49) heeft samen met Iwan twee dochters van 18 en 10 jaar. Ze werkt als kwaliteitsadviseur IT bij een overheidsorganisatie. In hun vrije tijd rijden Irma en haar dochters graag paard. “We zijn een echte paardenfamilie”, vertelt Irma, die tot haar spijt jarenlang niet kon rijden vanwege ontlastingsproblemen.
“Uit pure schaamte ben ik veel te lang met mijn klachten doorgelopen. Begin 2016 kreeg ik een neurostimulator. Direct na de operatie kon ik mijn ontlasting weer ophouden. Vanaf dat moment voel ik me weer vrij.”

“De thuisbevalling van mijn oudste dochter verliep moeizaam, doordat ze niet helemaal goed lag. Door kleine scheurtjes in mijn anus had ik veel pijn en kreeg ik problemen met mijn ontlasting. Uit pure schaamte deed ik lang alsof er niks aan de hand was. Na ruim twee jaar hannesen, ging ik eindelijk met mijn klachten naar de huisarts. Ik kreeg zalfjes en later ook botoxinjecties voor de scheurtjes, maar die hielpen niet. Ondertussen kon ik ook mijn ontlasting niet goed meer ophouden. Ook dat maakte ik - uit schaamte - minder erg dan het eigenlijk was.”

Niets hielp meer

“Uiteindelijk ging ik toch maar naar het ziekenhuis hier in de buurt. Ik leerde mijn bekkenbodemspieren te ontspannen en aan te spannen. Ook dat gaf helaas geen verlichting. Mijn klachten verergerden. Ik ging niet meer onbezorgd op pad. Zo checkte ik altijd of er ergens een toilet was waar ik snel naartoe kon gaan. En ik nam altijd schone kleding en incontinentiemateriaal mee. Met het openbaar vervoer naar mijn werk reizen was geen optie. Met de auto voelde ‘veiliger’.

MEER INFORMATIE

 

HEEFT U LAST VAN
ONGEWILD VERLIES VAN URINE OF ONTLASTING?

En wilt u meer weten over sacrale neuromodulatie (SNM)? Neem dan contact op met een van de SNM-expertisecentra..

VIND EEN SPECIALIST
 


Wat is sacrale neuromodulatie?

De sacrale zenuwen ter hoogte van het heiligbeen in de bekkenbodem regelen de werking van de blaas, de darmen en de daarbij betrokken (sluit)spieren. Deze zenuwen wisselen constant informatie uit met de hersenen. Als de communicatie tussen deze zenuwen en de hersenen niet goed verloopt, kun je blaas- en/of darmcontroleproblemen ontwikkelen. Sacrale neuromodulatie (SNM-therapie) kan de communicatie herstellen door de sacrale zenuwen met een lage elektrische stroom te stimuleren. Zo kunnen de darmen (of de blaas) weer normaal gaan werken. De neurostimulator is een soort pacemaker, die onder je huid wordt ingebracht, meestal rechtsboven in de bil. Er wordt eerst getest of de behandeling een goede oplossing is.

Omdat mijn klachten steeds meer invloed hadden op mijn leven, raadpleegde ik mijn zorgverzekeraar. Zo kwam ik in het St. Antonius Ziekenhuis in Woerden terecht. Daar deed ik uitgebreid mijn hele verhaal. De incontinentieverpleegkundige adviseerde mij darmspoelingen. Je pompt dan water naar binnen in de hoop dat dan in een keer alle ontlasting naar buiten spoelt. Ik was hier dagelijks ruim drie kwartier mee bezig, maar het ongewenste ontlastingsverlies bleef. Het ging steeds vaker mis en ik verloor ook meer ontlasting. In die tijd moest mijn jongste dochter zindelijk worden. Ik gaf haar een standje als het mis ging, terwijl het mij ook niet lukte om mijn ontlasting op te houden. Dat voelde heel tegenstrijdig. Fanatiek sporten en paardrijden ging niet meer. Omdat ik een zittende kantoorbaan had, kon ik gelukkig wel blijven werken.”

Nieuw begin

“Omdat niets hielp, kwam ik in aanmerking voor een neurostimulator, ook wel sacrale neuromodulatie genoemd. Ik kreeg eerst een proefbehandeling die goed werkte. Toen ik eindelijk aan de beurt was, ging ik met een grote glimlach naar de operatiekamer. ‘Dit wordt een nieuw begin’, dacht ik. Direct na de operatie merkte ik al dat het werkte. Ik kon mijn ontlasting weer ophouden en hoefde niet meer naar een toilet te rennen. Dat was zo’n bijzondere ervaring. Ik voel de stimulator wel in mijn bil zitten. Dat went. Voor mij is dit echt een superoplossing. Ik kan weer overal onbezorgd naartoe. Ik rijd weer paard en we hebben de afgelopen zes jaar weer stedentrips kunnen maken. Bij de douane op het vliegveld, laat ik een pasje zien. Dat is het bewijs dat er iets in mijn lichaam zit. Ik mag dan om de detector heen en wordt dan standaard gefouilleerd.”

De schaamte voorbij

Ik deelde mijn probleem vrijwel met niemand. Alleen mijn man, mijn oudste dochter en mijn beste vriendin wisten ervan. Met mijn schaamte maakte ik het mijzelf niet makkelijker. Maar het is zo gênant om in je broek te poepen. Het gekke is dat ik er nu wel open over durf te praten. Mijn belangrijkste advies voor anderen is: blijf niet zoals ik met je klachten rondlopen, maar ga er direct mee naar je huisarts. Bagatelliseer het niet en zet je schaamte opzij. Gelukkig heb ik alsnog mijn vrijheid terug en voel ik geen schaamte meer. We gaan deze zomer weer lekker met het gezin weg. We weten nog niet waar naartoe. Maar er zijn meer dan genoeg opties.”

Zie voor meer informatie: supportincontinence.org/nl/

U dient de informatie op deze site niet als vervangend medisch advies te beschouwen. Indien u twijfels heeft over uw gezondheid of een gezondheidsadvies nodig heeft, dient u contact op te nemen met uw arts of professioneel zorgverlener.