Tests om de oorzaak van uw flauwvallen vast te stellen

Er zijn veel tests en onderzoeken die uw medisch team kan uitvoeren om te achterhalen wat de oorzaak is van uw flauwvallen.

Een eerste evaluatie omvat meestal:

Lichamelijk onderzoek en medische voorgeschiedenis – U wordt gevraagd naar uw symptomen van flauwvallen en u krijgt een grondig lichamelijk onderzoek.

Kanteltafeltest – Tijdens een kanteltafeltest ligt u op een tafel die kantelt in verschillende hoeken en u wordt aangesloten op een apparaat waarmee uw arts kan meten hoe uw bloeddruk, hartslag en hartritme reageren op veranderingen in lichaamspositie. Dit onderzoek duurt ongeveer twee uur.

Vaststellen bloedvolume – Er wordt een infuuslijn ingebracht in een ader in uw arm en er wordt een stof geïnjecteerd. Er worden bloedmonsters afgenomen. Deze test wordt gebruikt om te beoordelen of de hoeveelheid bloed in uw lichaam past bij uw geslacht, lengte en gewicht.

Hemodynamisch onderzoek – Er worden foto's genomen nadat er een stof via de infuuslijn is geïnjecteerd. Met dit onderzoek wordt de bloedstroom en bloeddruk onderzocht wanneer de hartspier samentrekt en bloed door uw lichaam pompt.

Reflexonderzoek van het autonome zenuwstelsel – In een reeks tests worden uw bloeddruk, bloedstroom, hartslag, temperatuur van de huid en zweten gecontroleerd als reactie op prikkels. Hiermee kan uw arts vaststellen of uw autonome zenuwstelsel normaal functioneert.

Er kunnen nog andere onderzoeken (zoals hieronder opgesomd) nodig zijn. Met behulp van deze onderzoeken kan uw medisch team uw hartritme vóór en na het flauwvallen beoordelen, of in situaties die lijken op flauwvallen. Op deze manier kan uw arts beter bepalen of uw flauwvallen wordt veroorzaakt door een hartaandoening.

Echocardiogram – Een speciaal soort microfoon (transducer) wordt op uw borst geplaatst en met geluidsgolven wordt uw hart zichtbaar gemaakt op een beeldscherm. Hiermee wordt een 'bewegend' beeld getoond van uw hart, hartkleppen en van hoe uw hart pompt.

Elektrocardiogram (ECG of hartfilmpje) – Met dit onderzoek wordt de elektrische activiteit van uw hart geregistreerd met behulp van elektrodenpleisters waaraan draden zijn bevestigd; deze worden op uw borst, armen en benen aangebracht. De draden worden verbonden met een monitor die het ECG laat zien en opslaat. Het onderzoek duurt enkele minuten.

Elektro-encefalogram (EEG) – Met dit onderzoek wordt de hersenactiviteit geregistreerd om te helpen bepalen waar flauwvalaanvallen mogelijk ontstaan.

Elektrofysiologisch onderzoek (EP-onderzoek) – Er worden katheters ingebracht in uw hart om een afwijkend hartritme en extra hartslagen op te wekken, zodat de elektrische impulsen van uw hart en de effecten daarvan op de hartslag kunnen worden geëvalueerd.

Externe looprecorder– Na een flauwvalepisode drukt u op een knop op de recorder om de hartactiviteit te beoordelen. De recorder wordt gedurende enkele dagen of maximaal één maand om de pols of rond het middel gedragen.

Holter-monitor– Er worden elektrodenpleisters op uw borst aangebracht; met deze test wordt de elektrische activiteit van uw hart gemeten en opgeslagen. Aan de pleisters zijn draden vastgemaakt die verbonden zijn met een draagbare monitor ongeveer zo groot als een smartphone. De Holter-monitor wordt gedurende één tot twee dagen gedragen.

Implanteerbare Reveal^®-hartmonitor van Medtronic – Dit is een hartimplantaat dat automatisch of met behulp van een afstandsbediening (Patient Assistant) het hartritme monitort. De hartmonitor is een klein staafvormig implantaat dat tijdens een eenvoudige poliklinische ingreep vlak onder de huid in de buurt van het hart wordt geïmplanteerd. Het hartimplantaat registreert het hartritme tot maximaal 3 jaar.*

Stresstest – Deze test wordt uitgevoerd terwijl u zich lichamelijk inspant op een fiets of loopband. Dit wordt gedaan om te meten hoe uw hart functioneert wanneer uw lichaam om meer zuurstof vraagt.

Volgende: implantatie van Reveal LINQ: wat kunt u verwachten