Wat is aandrang-incontinentie?
Urge-incontinentie
Urge-incontinentie of aandrangincontinentie is vaak een onderdeel van het overactieveblaassyndroom (OAB). Dit is een vorm van urine-incontinentie. Urge is Engels voor behoefte of aandrang.
Urine-incontinentie is een aandoening waarbij u uw urine (plas) niet kunt ophouden. Dit leidt tot ongewild verlies van urine. U kunt de sluitspieren van uw blaas niet meer (volledig) controleren/beheersen.
Urge- of aandrangincontinentie:
wat betekent dit?
Bij aandrangincontinentie of urge-incontinentie voelt u een plotselinge, dwingende aandrang om te plassen, die u niet kunt stoppen. De blaasspier knijpt onverwacht samen en u plast zonder dat u van tevoren gewaarschuwd bent. Vaak is de tijd te kort om nog naar het toilet te kunnen gaan.
Hoe vaak komt urge-incontinentie voor?
Urge- of aandrangincontinentie komt voor bij ongeveer 20% van de gevallen van urine-incontinentie*1 en neemt toe naarmate iemand ouder wordt2. Het komt zowel bij mannen als vrouwen voor, al hebben vrouwen er vaker last van.2
Symptomen
Zodra u voelt dat u moet plassen, verliest u al urine. U moet heel vaak plassen en soms ook veel plassen in één keer.
Contact met water of kou of bepaalde situaties zoals uw huis binnen gaan, kunnen de dringende behoefte om te plassen al opwekken. U moet heel vaak plassen en dit kan overdag optreden of ’s nachts als u in volledige rust bent. De hoeveelheid urine die u per keer verliest, kan soms groter zijn dan bij inspanningsincontinentie, omdat de blaas vaak in één keer helemaal leegstroomt.
Oorzaken van urge-incontinentie
Meestal is er geen duidelijke oorzaak voor aandrangincontinentie. Soms kan er een verband zijn met psychische spanningen of met lichamelijke oorzaken zoals neurologische aandoeningen, afwijkingen in de stofwisseling (bijvoorbeeld suikerziekte), een urineweginfectie, overactiviteit van de blaasspieren of veranderingen in het gedeelte van de hersenen waar het ophouden van de urine wordt geregeld. Die veranderingen kunnen samengaan met hersenaandoeningen, zoals dementie of een beroerte. Ook kan een verminderde hoeveelheid aan vrouwelijke geslachtshormonen na de menopauze de aandrangincontinentie bij vrouwen veroorzaken.
Diagnose
Bespreek met uw arts wat uw klachten zijn en welke invloed ze hebben op uw dagelijks leven. Uw arts stelt een diagnose op basis van uw symptomen en onderzoeken zoals een plastest, urodynamische onderzoek of een kijkonderzoek van de blaas (cystoscopie). Voor het stellen van de diagnose is het is zeer nuttig om een plasdagboek bij te houden waarin u opschrijft wanneer u plast, hoeveel u plast, wat u drinkt en hoeveel urine u verliest.
* Omvat stress-incontinentie, aandrangincontinentie en gemengde incontinentie
REFERENTIES
1
Hunskaar et al. The prevalence of urinary incontinence in women in four European countries; BJU International 93;324-330 (2004)
2
Temml, C., Heidler, S., Ponholzer, A. & Madersbacher, S. Prevalence of the Overactive Bladder Syndrome by Applying the International Continence Society Definition. Eur. Urol. 48, 622–627 (2005).
U dient de informatie op deze site niet als vervangend medisch advies te beschouwen. Indien u twijfels heeft over uw gezondheid of een gezondheidsadvies nodig heeft, dient u contact op te nemen met uw arts of professioneel zorgverlener.