Możliwości leczenia pęcherza nadreaktywnego

Istnieje kilka możliwości leczenia zespołu pęcherza nadreaktywnego (OAB, ang. overactive bladder). Możliwe, że dopiero po wypróbowaniu różnych terapii znajdziesz rozwiązanie skuteczne u Ciebie. Jeśli techniki behawioralne ani leki nie działają, skonsultuj się z lekarzem, aby dowiedzieć się, czy w Twoim przypadku neuromodulacja nerwów krzyżowych mogłaby pomóc w ograniczeniu objawów OAB.

Techniki behawioralne

Niektóre osoby są w stanie ograniczyć objawy pęcherza nadreaktywnego poprzez zmianę trybu życia, zmiany w diecie i przyjmowaniu płynów, trening pęcherza, ćwiczenia mięśni Kegla lub inne formy fizjoterapii.

Terapia farmakologiczna

Lekarz może przepisać leki pomagające w kontrolowaniu objawów pęcherza nadreaktywnego. Niektóre z tych leków działają na mięśnie związane z funkcjonowaniem pęcherza.

Wstrzyknięcia toksyny botulinowej

Wstrzykiwanie toksyny botulinowej do ściany pęcherza moczowego może zmniejszyć uczucie parcia na mocz poprzez zablokowanie komunikacji między nerwami sterującymi pęcherzem a mięśniami pęcherza. Efekt jest przemijający i może być konieczne powtarzanie zabiegów.

Neuromodulacja

Neuromodulacja polega na modulowaniu łagodnymi impulsami elektrycznymi nerwów sterujących pęcherzem i mięśniami uczestniczącymi w oddawaniu moczu. Wspomaga to komunikację między mózgiem a nerwami, aby umożliwić prawidłowe funkcjonowanie pęcherza. Jedną z form neuromodulacji jest neuromodulacja nerwów krzyżowych, czyli  terapia firmy Medtronic poprawiająca kontrolę nad oddawaniem moczu.¹

Zabieg chirurgiczny

W zależności od charakteru Twoich problemów z kontrolowaniem oddawania moczu możliwości leczenia chirurgicznego obejmują zarówno proste zabiegi ambulatoryjne, jak i inwazyjne operacje, które wymagają pobytu w szpitalu.

Zastrzeżenie medyczne

Informacje zawarte w niniejszym materiale nie stanowią porady medycznej i nie powinny zastępować konsultacji z lekarzem. Wskazania, przeciwwskazania, ostrzeżenia, środki ostrożności, zdarzenia niepożądane oraz wszelkie inne informacje należy omówić ze swoim lekarzem.